ЗА МАКЕДОНСКИОТ ОТПОР, ЏЕДАЈСТВОТО И ТЕМНАТА СТРАНА...

ПРЕДГОВОР: Отидов некни у кино, овој филмов се прикажуваше со џедаите, па си реков чекај да видам што пиздарија напраиле Џ.Џ Абрамс и Кејтлин Кенеди (позната и како долгата рака на Лукас, Џорџ Лукас). Ко што е ред нели за да комплетно се испочитува ова дело, си зедов за слобода да прошверцувам и две пивца, Скопски се разбира, јер јебеш ти филмска уметнос ако нема конзуменција на алкохол. Тоа што пивото генерално не го рачунам за алкохол е сасвим друга прича што нема да ја начнам у овој пост, него само ќе направам изговор дека ракијата се потроши уште при целата еуфорија со договаранкиве у Пржино и периодот непосредно после тоа... Него да се вратиме на темата... Во киното кога стигнав се пријави дека е таму и другарчето Дризи, па си реков чек ќе го дружам. Седнав до нив (Неготинци) а кратко пред почетокот и некои другарки нивни (Кавадарки) дојдоа па се турија одма до мене. Од прва се израдував си реков е сега ќе падне ракија, јал Неготинска, јал Кавадаречка, али некако не падна, па едното пивце го проследив до Дризи, јер јебеш и „алкохол“ ако не се сподели со некој. А мене ко што ме дал Господ цел живот све нешто балансирам, па така беше и у овој случај, Неготинци од една, Кавадарчанки од друга страна, а ја у средина.. класика...

И така филмот почна, све супер, се примети дека овојпат конечно решиле една СФ прича да не ја усерат, и се виде одма дека балансот меѓу ефекти, дејствие и тематика е идеален и одржан во златна средина. И така си траеше филмот, ја си го отворив пивцето некаде на средина, и го испив нормално, и ондак ми се случи нешто чудно. Не знам како да го опишам поинаку тој напад на емоции и откровение освен дека бев дотакнут од Силата у тие моменти, пошто како што реков мене пиво никад не ми отварало посебни перцепции на филозофирање, несразмерно на испиената количина. Па така у текстот што ќе следи ќе пробам да ви го доловам тоа мое откровение и у старт ви препорачувам дека испиена чашка жестоко нема да ви бидне на одмет, јер нема да биде лесно, пошто со малце зборови ќе се потрудам да покријам све.

ЗА МАКЕДОНСКИОТ ОТПОР, ЏЕДАЈСТВОТО И ТЕМНАТА СТРАНА...

Одма од старт да расчистиме, мора да се каже дека причата наречена Војна на Ѕвездите (Star Wars што би рекле некои други) е интергалактичка и ни е пренесена нам, хуманоидите, со интергалактичка комуникација многу одамна, пред 4000год. Сето тоа започнало тука кај нас, на овоа парче наше земја и небо, денеска познато како Р Македонија, и е трајно вплетено во нашиот код на духовно културно наследство а нишки на испреплетување се протегаат во сите останати култури и народи што опстојуваат на оваа планета у моментов. Како кулминација нели и Америте со нивната необјаснива желба за целава оваа Војна на Ѕвездите еуфорија.

Поточно се започнува на Кокино, кога таму пред 4000 години слетува Корелианскиот товарен брод со ознака YT1300, управуван лично од Хан Соло како пилот и Чубака (припадник на видот Вуки) помошник пилот. На овој брод се наоѓа и главниот господин Јода, еден од ветераните тренери на Џедаите, кој загрижен за иднината на Силата у својата галаксија решава да го посее знаењето и семето на Силата и во другите галаксии, па ете така дошле и тука кај нас. У тоа време луѓето појма немале што се дешава надвор од оваа планета и биле комплетно затекнати од овоа слетување и си бркале секој своја прича, претежно одгледувајки говеда и бркање жени преку река од другото племе. По некад кога некој ќе ја докачел жената на поглаварот доаѓало и до племенски војни, како таа опишана у случајот со Троја, не така далеку од овде. Кога овие слетале и им пристапиле на локалните жители, овие виделе дека нема жени на бродот па настапиле крајно другарски и опуштено со нив и Јода тогаш споделил многу знања за Вселената, галаксиите, Силата и Темната Страна со нив. Овоа е многу добро поткрепено и анализирано од еминентни светски алиенолози во едно видео (ref.History Ch II video) и тоа е момент во историјата кога луѓето се стекнуват со некои вонземски знања и оттаму наваму све се менува. Јода исто така проценил у тој момент дека луѓето немат потенцијал за да поседуваат од нивната технологија, па така тој дел од знањата не се  проследени, пошто нели светлосен меч е многу напредно оружје кое би го имал у рака кога би отишол да се расправаш за жена у соседното племе, или со брата си за меѓата на пример.

И така е изградено Кокино, како еден трибјут за оваа посета и почит кон знањата што се пренесени од оваа интергалактичка средба, а секако дека и Јода и екипажот земале нешто назад и оттогаш наваму овој Корелиански товарен брод е познат и под името Милениумски Сокол (поклапање со 2000год пне. и омилената птица во тој крај). Овие знања и вештини луѓето почнале да ги практикуваат на дневна база со помош на изградената опсерваторија и тоа траело цели 500год. Во тие 500 години е изграден цел култ и однос кон Темната Страна и Силата што може да се примети во сите археолошки артефакти ископани на Кокино (цели 5Т претежно керамика) во денешно време во посед на музејот во Куманово. После тие 500 години просперитет и благодет за таа племенска заедница која во тој временски ранг веќе преминува на ниво на културна заедница се дешава тежок лом, највероватно пиздарија како земјотрес (општо познат 500год циклус на овие простори). Преживеаните тогаш увиделе дека не е добро  локализирано да се чуваат знања, па решиле да го рашират сето тоа колку што може повеќе низ сите краишта на во тоа време познатиот бел свет. И од таму тргнуват овие мисионери и сето тоа се пренесува во сите тогашни познати култури како се знаело у умеело.

Ведите на пример меѓу првите што почнале напишано да говорат за овие вселенски вистини, меѓутоа понатака тоа е преземено од Вавилонците, кои пак како народ биле многу склони кон девијации и направиле еден куп модификации. Египќаните исто така подпаднале на овие лажни учења па си изградиле и цели храмови во кои може да се види една мала нишка од Кокино, меѓутоа веќе овие зданија наместо да служат за трибјут на Силата станале центри на Темната Страна. Па така Вавилон и Египет биле краjно забегани од учењата на Јода. Паралелно на сето тоа една хард корд фракција сепак во најстрога тајност останала овде и пренесувајки ги од генерација на генерација овие знања се погрижиле да бидат носители на Силата низ сите тие мрачни времиња за да се запази фундаментот и кодот проследен од Јода. Кога оваа фракција дознала за развојот на настаните и подемот на овоземската Темна Страна, како кај Вавилонците така и кај Египќаните, решиле да се организират и да го вратат Вселенскиот поредок на планетата со тоа што Филип почнал со подготовки на интелектуално-воена кампања. Во негово време со леснотија го е покорил целиот Балкан бидејки е бил јак носител на Силата, ама бил свесен дека е помалце и хендикепирано-ограничен човек, па така главните случувања му ги зацртал и препуштил на својот син, Александар Македонски.

Александар Македонски е прича сам за себе. Кај него личната мудрост и влијанието на Силата биле големи, и Он, нелимитиран од физички хендикеп како татко му, за кратко време е остварил огромен успех во ресторација на учењата на Јода. Сето тоа не било така случајно. Сите тие фундаментални знања за Силата, Вселената и борбата против Темната Страна кај него биле многу јаки и не за џабе Он е постигнал толку голем успех за толку кратко време. До ден денес се чудат многу видни филозофи и научници како е тоа било могуќе. Он, со не многу човечки, а и материјални ресурси, но со посредство на чистите знања на Јода, успеал да зададе големи порази на Темната Страна и да уништи голем дел од нејзиното влијание. Паднале и Вавилон и Египет а исто така се потрудил да ги поучи и просветли сите тие ново покорени народи кон правите учења како би се вратиле на правиот пат. Иако неговиот живот бил краток, како што знаеме Темната Страна го е доквакала највероватно преку подмукол комарец, неговото влијание останало векови после него. Па така во просветлениот период после него се пројавиле Аристарх од Самос и Хипарх од Никеја кои го задале моделот на Соларниот систем а вториов чак е успеал и да го израчуна радиусот на планетава со помош на многу прост премер. Темната Страна сепак возвратила удар преку Римјаните, Јулие Цезар најконкретно, лично и персонално одговорен за првото спалување на библиотеката у Александрија каде голем дела од тезите и учењата на филозофите од пост времето на Александар останале запишани. Силата сепак се е воздржала во друга форма и влијание во тоа време како контра тежа на Римјаните преку строго спиритуалното и духовно движење на Исус. Јер до тогаш веќе овие фундаменти на Силата биле до толку просветлени да увидат дека на сила генерално ништо не се мења долгорочно, и учејки од искуството на Александар се пројавиле у друга форма на егзистенција.

Исус у старт е бил многу впечатлива фигура. До ден денес има безброј варијанти и тези поврзани со неговите учења, меѓутоа фактот дека Он од самиот момент на зачнување е определен на страна на Силата е неоспорен. Тоа можда е првиот момент да една овоземска жена, позната и како Марија, бидне импрегнирана од страна на Силата, со цел да плодот од неа излезе чист и неосквернавен од Темната Страна. За делото на Исус нема многу да говорам, неговото влијание и посветеност на Силата се останати до ден денешен. За време на неговиот живот, посветен крајно кон духовните аспекти на Силата е покажал големи моќи за да им ги илустрира тие знаења на обичните смртници. Па така е претварал вода у вино, лечел болни, а чак и умрени е враќал у живот, а дел од овие знања им е пренел и на своите први ученици, наречени и апостоли. Тие оваа света должност и знаења подоцна ги демонстрираат и прошируваат низ целиот тогашен познат свет. Овој импакт, пред се пошто се е пројавил во немилитарна форма ги е дочекал Римјаните тоталка неспремни и им промакнал од нивната перцепција. Подоцна кога дознале за овие учења, под дејство на Темната Страна, комплетно го распнале Исуса, а неговите ученици-апостоли понатака ја превземаат улогата на духовни просветители и ги шират учењата и моќите на Силата . Овој духовен пристап, комплетно го начекал целото милитаризирано Римско царство на волеј, и промакнувајки се низ сите глувчешки дупки го е освоил, со комплетна кулминација, а подоцна и капитулација, потпишана од императорот Константин и неговата жена Елена, при што, тој лично, делото на Исус и учењата на Силата официјално со декрет ги прифаќа како доминантни во Римското царство. Тоа придонело за огромен потрес на царството, првично застапник на Темната Страна и подоцна се поделило на Источно и Западно, меѓутоа од сам почеток мора да нагласиме дека правите учења останале запазени од Источното.

Во Источното Римско царство послем Константин, Теодосиј презел одговорна улога, го востановил Константинопол како главен град и ги зајакнал учењата на Исус какво главни во ова царство, и така Силата била втемелена и дошло до благодет и подем. Јистинијан родум од Таоресиум (денешно познато Таор кај Катланово, 50км од Кокино) е следниот император и почитувач на учењата на моќите на Силата. Под неговата цврста, но праведна рака, учењата на Исус за Силата апла се зацврстиле и тоа понатаму се одразило на културен, милитарен и материјален процут на целото царство. Ова траело со векови подоцна кога Темната Страна се е вратила преку влијанието на  отпаднатото Западно Римско Царство и потплатените од нив Османлии. Тие, борејки се, го завземаат Константинопол во 15тиот век, притоа да се спомне дека Темната Страна направила и тектонско пореметување, земјотрес, што оштетило дел од ѕидините на градот за да им помогне во тоа. Неколку векови пред ова Силата увидувајќи дека нејзиното влијание во Византијската империја (Источно Римско царство) опаѓа, пред се во моментот кога овие решиле да крунисаат жена за императорка, таму некоја си Зоја, решила да завземе комплетно до тогаш непозната форма на делување. Па така понатаму преку уметноста и културата се е зачувала со влијание за да се пренесе и зачува на други територии настрана од Темната Страна. Познати од ова време се културниот процут во Охридско и проширување на уметничко духовни форми пред се во фреско-сликарството и во некои форми на музицирање (Византиска музика) видливи и до ден денес во некои останати храмови во Македонија од она време (крај на 900ти-доцни 1400ти год.). Тоа во денешно време се нарекува прото-ренесанса значи, и е започнато овде кај нас, а подоцна овие мајстори и уметници за да избегаат од налетот на Османлиите и Темната Страна, мигрираат најпрвин во Дубровник, а подоцна и во Венеција и понатаму во денешна Италија со што вршат огромно културолошко влијание, и истовремено зачувување на формите на Силата, видливи низ зачивани уметнички дела и до ден денес. Било да се работи за Леонардо, Микеланџело, или филозофските и научни учења на Бруно, Галилеј, Де Карт и понатаму Њутн, Лајбниц итн. сето тоа е само попримено влијание од знаењата и моќите на Силата што од овие избеглици им било пренесено таму на тие непросветлени територии.

Од друга страна пак најупорните останале овде, на Балканов, и покрај тоа што бил освоен од Темната Сила, Османлиите, и во голема мера се супротставиле пружајки отпор со цел да колку толку се запазат знаењата на Силата на овие исконски простори. Така најпознато е движењето на Богомилите кое егзистирало во строго духовна форма, без потреба од храмови и цркви а имале и т.н. Тајна Книга, а нивните учења пред се биле пацифистички и ја отфрлале потребата за оружје и насилство, за што се разбира биле казнувани во голема мера од тогашните владетели. Подоцна кога тие владетели го наебале од Темната Страна, Османлиите, ова движење останало да егсистира во некои планински високи места и низ времето иснспирирало луѓе, праведни кои пружиле отпор и се побуниле против Темната Страна во најразноразни форми на бунтови и востанија. Меѓутоа Темната Страна била поприлично јака и секогаш успевала да ги задуши овие востанија а водачите на востанијата најчесто биле наденувани на кол, како еден вид на материјална реплика на светлосниот мач, поради ефектот на изживување и пародизација, свесно сквернавење кон моќите на Силата...

Во денешно време само ќе нафрлам некои хинтови да ви посочам во кои облици на просветление е Силата присутна со нас. Присетете се само на Бадник и палењето огнови, па има ли повпечатливо искажување протест и револт кон Темната Страна од ова? Во денови од годината кога Сонцето (инаку симболика на Силата) е најниско на хоризонтот и воедно најслабо, ние палиме огнови за да го растераме мракот (репрезент на Тенмата Страна) и воедно да му ја вратиме силата на Сонцето и го прескокнуваме огнот за да симболично ја докажеме нашата лојалност кон Силата. Во некои делови од нашата земја пак се оди и во подалечна крајност каде што послем култот кон Сонцето и Силата се практикува уште еден култ директно насочен кон благодарност на Чубака и видот Вуки. Имено овие луѓе некаде околу средината на Јануар, се облекуваат во најразноразни влакнести облеки, имитирајќи го Чубака, и се собираат во ритуал во кој освен испуштање на неартикулирани звуци исто така практикуваат и прескокнување на запален оган.

Борбата помеѓу Темната Страна и Силата на сите нам во денешно време треба горе долу да ни е позната и нема потреба што сега јас тука да објаснувам околу тоа. Можам само да кажам дека секој од нас треба у својот живот да одлучи дали ќе ги почитува и користи овие учења или пак не. Животот е полн со предизвици и не е лесно да се одржи една ваква интергалактичка идеологија во глава, посебно знаејќи дека сето тоа се испреплетува 4000години во нашата историја. Имало се разбира и подеми и падови, но сепак циклично се испреплетуваат доминациите на двете овие учења и моќи. А пред секој нас стои момент на одлука и одговорност. По кој пат да се тргне после моментот на спознание...

Од мене толку, се што е повеќе од ова од Темната Страна е.

ЗА ВЕЛОСИПЕДСКИТЕ РАБОТИ

Најтешко е кога човек треба да се соочи со своите, ама од некаде треба да се почне. Еве последниве години се актуелизираат велосипедските прашања низ градов и републиката, односно се повеќе луѓе се осмелуваат да го користат велосипедот како средство за превоз и рекреација. Со самото тоа излегуваат на површина инфраструктурните проблеми со кои велосипедистите се соочуваат при своето движење во сообраќајот, и соодветно на тоа организирани се неколку движења за подобрување на условите за оваа група на граѓани. Секоја чест.

Меѓутоа во оваа прилика јас сакам да укажам на нешто друго. Во редовите на велосипедистите има такви што се без осет кон потребите на другите, а во оваа прилика ќе стане збор за една осетлива група на наши сограѓани, лицата со посебни потреби. Еве во прилог доставувам фотографии на кои може да се види како несовесни велосипедисти си ги паркирале велосипедите, при тоа попречувајки премин на лица со посебни потреби пред една наша јавна установа. 

Пред истава јавна установа постојат две рампи за паркирање велосипеди, што горе долу ги задоволуваат потребите на велосипедистите, кои во моментот на оваа случка беа буквално полупразни.

Во една поранешна прилика, на истиов пристап можев да видам како родител пробуваше да помине со количка со дете и се заглави на паркирани велосипеди, па паднаа погрдни зборови и останато. Не би сакал ни да помислам дека можеби еден ден лицата со посебни потреби би организирале протест за да си ги бараат своите права од велосипедистите.

За подобра иднина и повеќе осет кон потребите на другите...

Поздрав.

ОДА ЗА ПАДНАТАТА ГРМУШКА !

Значи пичка ви матер. Биваше ли бре грмушката да ја исечете? Ај све ви простив. И Скопје 2014, и енергетскиот систем што го унаказивте, и слободниот печат, и корупцијата у Мобимак и МТ, и продажбата на ОКТА, и приватизацијата, и ТАТ и остали штедилници... Ама грмушката да ми ја исечете? Оноа напредно брстче помеѓу она ваше неартикулисано стипса здание што го нарекувате Министерство некакво и објектот на Опера и Балет. А беше напредно богами и имаше потенцијал, секогаш раззеленето и расшумолено, одма таму до трите елкички, што гледам сте ги поштедиле, ама никад се не зна. Овака ружно не сум се осеќал уште од времето Стоја првпут коа ја видов без грмушка... али тоа е друга прича.

А немаше поприродно решение од овоа. Кога природа ќе ти ги реши проблемите значи тоа е. Онака, ептен нема да ти се погоди денот. Искачаш од работа, на точак нормално, пошто тоа у последно време е ко некоја мода станато. Ти се пие ти се плаче, со секакви недоквакани си имаш работа, и правец чаршија. Кај на друго место? У близина, повише места у тактички радиус, да не ти испари ракија дур мрднеш од едно у друго. И уште друштво ако ти се погоди, готово е. Добитна комбинација, све си еба мајката. Мада ја најчесто водка пијам, и тоа строго без лимун, пошто да сакав витамини у алкохол, ќе си пиев пиво. Али и тоа нема веза... него што ми беше муабетот... аааа да... за грмушката...

И така. Ќе се видиш со луѓе, понекад и со нелуѓе. Само тоа ми остана, луѓе и нелуѓе. После толку шетанки по светов така тоа изгледа. Нема црни-бели, Германци-Французи, има само луѓе и нелуѓе. И така ќе сретнеш некои фаци шо ќе ти се видат ОК. Ќе ти истераат ќеифои да испијат со тебе некоја пијачка на шанк. Па макар бил и шанкон у Ла Кања, што патем речено уопште не е лош. Пошто и Жучко знае понекад да се погоди тамо. И ондак доаѓа најзаебаниот дел. Треба да се стегнеш, у рукавици, шалови и други реквизити, и да си ја оправиш накај дома. Е после едно 500м педлање, епа ти доаѓа братче една олеснителна околност. Имено ти доаѓа потреба за олеснуење, пошто бабулето се раздрмало. Тамо кај грмушката. И сега више ЈОК грмушка. Епа да ви ебем матер !

ЗА ТАСМАНИСКИТЕ ЃАВОЛИ И ДУХОВНИОТ КАНЦЕР

Пред некоја година дознав за тасманиските ѓаволи. Сиротите створови се на граница на исчезнување. Имено целиот вид од овие мамали е загрозен од еден вид на канцер, кој во нивниот случај успеал да стане заразен. Овие навидум слатки животинчиња се всушност многу агресивни. Кога нивната месојадна природа ќе се дочупа до храна, нивната агресивност и те како е изразена. Ако некој друг припадник од овој вид проба да земе удел од пленот, ќе биде искасан и всушност при тој процес на укасување се пренесува канцерот од една на друга единка. Заразата се шири по целата територија на Тасманија и часовникот брзо отчукува, доближувајки се до крајот на овој вид.  

Научниците согледувајки го овој проблем уште во далечната 1996та година, почнале да работат на неговото решавање. Изведбата на решението оди во две насоки. Првата насока е да се уловат сите единки од видот тасманиски ѓаволи што не се заразени со овој вид на канцер и да се преселат во прифатилишта во Австралија. Кога видот целовкупно ќе изумре, за некои 25-30 години, тогаш овие здрави единки ќе се искористат за репопулација на Тасманија. Втората насока е откривање вакцина што би го спречила прогресот на овој вид канцер, меѓутоа ова оди потешко. И првиот и вториот случај е борба со времето. Во првиот случај треба да се уловат што е можно повеќе вакви незаразени единки, така што би се обезбедилa разноликост во генетскиот потенцијал и шансите за успешно размножување и репопулација би биле поголеми. Во вториот случај треба да се измисли оваа вакцина и да се примени пред да биде предоцна.

Мене лично не ме погоди толку многу оваа тажна приказна колку што ме погоди една симболика која неминовно ми се наметна во еден момент на просветлување. Духовната состојба на нашето општество. Недвосмислено можеме да кажеме дека сме заразени со некој вид на духовен канцер, што во моменти на агресивност си го пренесуваме едни на други. Рефлексијата од оваа состојба се пренесува брановидно во сите сфери и пори на општеството. Духовната корумпираност земала таков страшен замав, што во моментов опстанокот на целото општество е доведен во прашање. Долгогодишното отсуство од лични тежнеења кон патишта на интелектуалното изградување и просветлување, не доведе во состојба на безизлезност. Ни се наметнаа вирусоидни форми на евтин национализам, евтина политика. евтин материјализам, евтини етика и морал ... итн. Сето ова допринесува за отсуство на свест и совест, заслепеност и заблуденост, емотивна и мисловна неинтелегенција. Оние ретки примероци што се обидуваат да дојдат до своето парче на духовна храна и просветлување, ги угризуваме со бес и агонија, несвесни дека со тоа го пренесуваме овој духовен канцер, кој се заканува да го уништи постоењето на нашето општество. Македонското „ човек на човека е волк“, слободно може да се преиначи во „ човек на човека е тасманиски ѓавол“. Во овие моменти ни останува само да се надеваме дека „вакцината“ ќе биде измислена и применета пред да стане предоцна.

Авторот не е универзитетски професор.